Autyzm jest schorzeniem nazywanym całościowym zaburzeniem rozwojowym, objawiającym się problemami przede wszystkim w komunikowaniu uczuć, a także zaburzeniem interakcji społecznych oraz zmysłowych. Dzieci nie są w stanie myśleć w sposób abstrakcyjny, a także analizować w odpowiedni sposób otoczenia. Diagnozy autyzmu bywają dosyć trudne, choć wiele charakterystycznych objawów u dziecka może wskazywać na tę chorobę. W jaki sposób zdiagnozować autyzm? Zachęcamy serdecznie do lektury?
Diagnoza zaburzeń rozwoju dzieci
Diagnoza zaburzeń rozwoju dzieci, Warszawa jest miastem, w którym można dokonać tego typu analizy i udać się do lekarza. Diagnoza autyzmu stawiana jest przede wszystkim podczas obserwacji trzech sfer: interakcje społecznych, komunikacji i sztywności zachowania. Spektrum autyzmu jest diagnozowane u jednej na 100 osób najczęściej są to małe dzieci, od drugiego do piątego życia. Przede wszystkim chłopcy, chociaż można zdiagnozować u dziewczynek też i w każdym wieku, nawet w u dorosłych.
To, co przede wszystkim należy podkreślić to fakt, że nie ma jednego badania, które mogłoby wskazywać na to, że ktoś cierpi na autyzm. Diagnoza zaburzeń rozwoju dzieci w Warszawie odbywa się podobnie jak w innych miastach. Przede wszystkim polega na obserwacji dziecka, w którym bierze udział psychiatra, pedagog, psycholog, pediatra, a także logopeda. Co ciekawe, rodzice zazwyczaj wypełniają testy pod kątem społecznym. Można go oczywiście zrobić za darmo, jednak warto udać się oczywiście do profesjonalnego gabinetu, gdzie lekarz przedstawił wszystkie dostępne opcje.
Zaburzenia mowy
Diagnoza zaburzeń rozwoju dzieci w Warszawie odbywa się przede wszystkim od sprawdzenia zaburzeń umowy i pierwszym sygnałem, który świadczy o tym, że dziecko może cierpieć na autyzm, jest brak gaworzenia. Jest to obszar, który warto monitorować, ponieważ często towarzyszy spektrum autyzmu. Na początku mowy mimika może być uboga, rzadko okazują dzieci emocje. Rodzice, u których wcześniej dzieci zdiagnozowano autyzm, wspominają bardzo często, że nawet w okresie niemowlęcym, zdarzały się takie sytuacje, że dziecko błądziło wzrokiem i wydawało się nieobecne.
